~~ වසන්තය පිපෙන තුරු 06 ~~
ඉතින් ඉතින් කොහොමද කොහොමද .....
ගොඩක් හොදින් හංසි .. ඔයාට කොහොමද ?
ම්ම්ම් වෙනසක් නෑ .. හොදින් ඉන්නවා පවන් ...
සන්කෙන් එකේ ජොබ් එක හොඳයි ද හංසි ..
ඔයා කෝමද ඒක දන්නෙ ? ශේප් එකේ ජොබ් එක කරගෙන යනවා ඉතින් ..
ඉතින් හර්ෂ කොහොමද ? මොකෝ අද කට වැහිලා .. ඉස්සරනම් ඉතින් වක්කඩේ වගේනේ
හේ හේ නැ නැ .. තාමත් එහෙම තමා .. අපි ඉතින් කවදත් හොදින් නේ .. අවුලක් නැ ..
මේ බලාපොරොත්තු නොවුන හමුවීම නිසා මගේ මොළේත් අවුල් උනා වගේ මේ හුයන්නා සේරම විස්තර හොයාගෙන මට එනකම් කිවේ නැ බුරුවා .. හිතෙන් බැන්නට මදි වගේ දෙකක් කතා කරන්නම ඕනේ.
හංසි මට වතුර එකක් දෙන්න කෝ ... ගේ ඇතුලට යවන්න වුමනාවට මම කිවා ..
ඇයි වතුර .. තේ එකක්ම බොමු ..
හා බොමු බොමු ... මම කිවා ..
ඈ බෝල කැ** තෝ මට කිවේ නැත්තේ ඇයි මෙහෙ එන්නෙ කියලා . මෝඩ මුසලයා .. අනික තෝ කොහොමද විස්තර හොයා ගත්තේ ..
කෑ ගහන්න එපා යකෝ ගෙදර මිනිස්සුට ඇහෙයි . පස්සේ බොට ස්ටොරිය කියන්නම් .. තරහ නැතිව මට පොඩ්ඩක් තනියම කතා කරන්න චාන්ස් එකක් දීපන් හොඳේ .. හොඳ එකානේ ..
හාකෝ හාකෝ.. දැනට උඹ බේරුනා කියලා හිතා ගනින් ..
හංසි අයේත් අවා අපි ඉන්න තැනට .. කෝ මෙකි හිස් අතින් නේ ඇවිත් ඉන්නේ ..උදේට කාලත් නැ .. බඩගිනි අම්බානෙකට .. තේ හදන්න තේ දළු නෙලන්න ගිහින්ද මන්දා ...
ඉන්න හර්ෂ අම්මා තේ හදලා ගෙනේවි ..
අම්මාට කියලා තේ හදවන්නේ.. අම්මපා මෙහෙමත් ගෑනු ළමයි .. හෑ මෙකි මගේ හිත කියෙව්වද .. වස නෝන්ඩිය ... එක වහගන්න එක්ක මම එහෙම කියලා දැම්මා ..
අපෝ ඔව් මෙයානම් වෙනස් වෙලා නැ ඔය ඇරෙන්නේ වක්කඩ ..
හේ හේ හේ .. අපි සේරටම ඒ කතාවට හිනා උනා ..
ලොකූ .. පොඩ්ඩක් එන්න . අම්මාද කොහෙද කතා කලා.
මෙන්න හංසි ක්‍රීම් කැකර් වගයකුයි ඇඹුල් කෙසෙල් වගයකුයි අරන් එනවා .. අම්මෝ දෙයියෝ දුන්නා වගේ..
මැද තිබ්බ ස්ටුල් එකෙන් ට්‍රේ එක තියලා .. ඔන්න මම අල්ලන්නේ නැ අරගෙන කන්න කිවා ...
බිස්කට් 4 කෙසල් ගෙඩි 2 කටයි මම වග කියද්දී අරූ එක බිස්කට් එකයි කෙසල් ගෙඩියයි .. ටිකකින් අම්මා තේ අරන් ඇවිත් අපිට දුන්නා ..
අම්මේ මේ මගේ යාළුවෝ මේ පවන්, මේ හර්ෂ ... මම කියලා තියෙනවා නේ අම්මට මතකද ..
කොහොමද දරුවනේ .. හදුනා ගන්න ලැබිච්ච එක සතුටක් ..
අපි පොඩි හිනාවක් දාලා හිටියා ඉතින් .. ඇන්ටි ගියාට පස්සේ පවන් මට ශේප් ඇහැක් ගැහුවා..
ශා ඉස්සරහ මිදුල නම් ලස්සනයි .. කියාගෙන මම තේ එකත් අරගෙන මිදුලට අවා ... උන් දෙන්නාට කතා කරගන්න මගුලක් කතා කරගන්න ඉඩ දීලා ...
තේ එක බිලා එතැන තිබ්බ ලී බංකුව උඩින් තියා ඇවිදිදී .. හංසිගේ මල්ලි අවා මිදුලට.. මම ඌත් එක්ක කතා කර කර ගේ වටේ ඇවිද්දා .. ජම්බු ඉදිලා තිබ්බ හින්දා ජම්බු ගෙඩි කීපයකටත් වග කිවා .. විනාඩි 15-20 වගේ පවන් මට යමු කියලා කතා කලා ..
මම එතැනට යද්දී උදේ පවන්ගේ මුණේ තිබ්බ එළිය ගිහින් කළු වෙලා.. හංසිගේත් ඇස් රතු වෙලා ..
මල්ලි අම්මාට කියන්න අයියලා යන්න යන්නේ කියලා බිඳුණු කටහඩකින් හංසි කිවා .. අම්මේ කියාගෙන මල්ලි ගෙට ගියා ..
ආ පුතාලා යන්නද ?
ඔව් ඇන්ටි එහෙනම් අපි ගිහින් එන්නම් .. පවන් දෙකට නැමිලා වැන්දා ..
මමත් ඉතින් වැඳලා අපි යන්නම් ඇන්ටි .. යනවා හංසි ,...
අපි ගිහින් එන්නම් හංසි....
පරිස්සමින් ගිහින් එන්න පවන් .. හර්ෂ ..
මිදුලේදී යතුර ඉල්ලන් මම බයික් එක ගත්තා ....
ටික දුරක් යනකම් කිසිම කතාවක් කරේ නැ පවන්.. මගදී ෆ්රුට් ජුස් තියෙන තැනක් දැකලා මම බයික් එක එතැනට දැම්මා ... වරෙන් මොනා හරි බිබී කතා කරමු ...
හරි දැන් කියපන් විස්තරේ .. මොකද උනේ ...
පවන් විස්තරේ කියන්න ගත්තා ..
ඉතින් පවන් දැන් මොකද කරන්නේ ? කොහෙද වැඩ කරන්නේ ..
අපි දෙන්නා පොඩි බිස්නස් එකක් පටන් ගත්තා හංසි ,.. Software Developing Company එකක් .. Nano Soft Solution කියලා .. දැන් අපි ගාව 20 ක් විතර වැඩ කරනවා ..
ශා මරුනේ .. ඉස්සර පිස්සු නට නට හිටිය කොල්ලෝ දෙන්නාමද මේ ..
ඒ පිස්සු නටපු කොල්ලා කෙල්ලක් හින්දා වෙනස් උනා හංසි ..
අනේ ෂෝක් නේ .. කවුද ඒ වාසනාවන්ති ..
වෙන කවුරුත් නෙමේ හංසි, ඒ ඔයා ...
අනේ විහිළු කරන්න එපා පවන් ..
පොඩ්ඩක් මම කියන දේ අහන් ඉන්න හංසි . ඔයාට මම අපි හම්බුන අන්තිම දවසේ කිවා මතකද .. මාව අමතක කරන්න එපා කියලා .. ඒ මට මගේ හිතේ තිබ්බ ආදරය නැති කරලා දාන්න අමතක කරලා දාන්න බැරි හින්දා .. ඔයා දවසක් කිව කතාවකින් තේරුනා මට මගේ තාත්තා ගේ සල්ලි නැත්තම් මම නිකම්ම නිකම් නිකමෙක් කියලා .. මම වෙනස් වෙන්න ගත්තේ එදා ඉඳලා .. මටත් ඕනේ උනා සාමාන්‍ය මිනිහෙක් වෙන්න,
ඔයාලා වගේ බස් එකේ යන්න පුළුවන්, සාමාන්‍ය පඩියක් අරන් සාමාන්‍ය ජිවිතයක් ගෙවන්න පුළුවන් මිනිහෙක් වෙන්න මට ඕනේ උනා . අද මම ඒදේ කළා හංසි. මම තනියම නැගිට්ටා . අපේ බිස්නස් එකට තාත්තාගෙන් සත 5 ගත්තේ නැ අපි .. මගේයි හර්ෂගෙයි ඉතුරු කරපු සල්ලි දාලා බෑන්ක් ලෝන් එකක් අරන් පටන් ගත්තේ. අර බයික් එකට ලිසින් එක තාම ගෙවනවා මම. මමත් දැන් ඔයාලා වගේ සාමාන්‍ය මිනිහෙක් හංසි.
දවසක අර ඉන්නේ මිස්ටර් රණසිංහගේ පුතා කියලා මිනිස්සු මාව අදුරගන්නවාට නෙමේ අර ඉන්නේ " මිස්ටර් පවන් රණසිංහ" කියන තත්වයට මම තනියම එනවා .. ඒ ඔයා හින්දා .. එදාට මගේ අත අල්ලන් මගේ ලඟින් ඉන්න එනවද හංසි ..
පවන් අනේ මොනවද මේ කියන්නේ .. ඔයා මට තාම ආදරේද ..
මම කවදාවත් ඔයාට ආදරේ කරන එක නැවැත්තුවේ නැ .. නවත්තන්නේත් නැ හංසි. කියන්න කෝ ඔයා එනවද මාත් එක්ක
එත් පවන් ඔයාගේ ගෙදර කට්ටිය , අම්මලා තාත්තලා මම වගේ මුකුත්ම නැති ගමක කෙල්ලක්ට කැමති වෙයිද?
එක අපි බලමු.. එයාලා කැමති නැති උනත් මට දැන් තනි තීරණයක් ගන්න පුළුවන් මට්ටමේ කෙනක්නේ හංසි.
අනේ මට ඒ පව් කාර වැඩේ කරන්න බැ පවන්.. ඔයා විතරයි ඉන්නේ එයාලට.. අම්මා කෙන්ක්ගෙන් පුතා උදුරා ගත්තොත් මට ජාති ජාති ගෙවන්න වෙන පවක් එක ... ඔයා ගොඩක් හොඳ කොල්ලෙක් ඔයා අම්මාගේන් තාත්තාගෙන් අවසර ගන්න.අපිට ඒ ආශිර්වාදය නැති අනාගතයක් එපා පවන්. එයාලා අකමැති නම් අපි අපිට අයිති නැ පවන්.
මට ඔයාව අමතක කරන්න නම් බැ .. ඔයාට පුල්වුන් ද හංසි ..
මම දන්නේ නැ පවන්. මම ඔයාව ලබන්න තරම් වාසනාවන්ත නෑ කියලා හිත හදාගන්නම්.
ඔන්න ඕකයි උනේ බං ...
උඹ නම් මාර පොරක් . උඹ කොහොමද විස්තර හොයා ගත්තේ ඉන්න තැන වැඩ කරන ඒවා , අනික කොල්ල්ක් ඉන්නවා ද නැද්ද කියලා උඹ දැන ගත්තේ කොහොමද ..
ශේහානා මතකනේ උඹට .. ඒකිගෙන් හොයා ගත්තේ..
එකී කිව විදිහට හංසි මට කැමතියි බං .. හංසිගේ කියන්නේ තමන්ට වඩා අනුන් ගැන හිතන කෙනක් මචං.
හ්ම්ම්ම් .. දැන් මොකද බං කරන්නේ ...
මන්දා බං .. මුකුත් හිතා ගන්න බෑ බලමු ..
සතියකට විතර පස්සේ පවන්ලගේ ගෙදර සිද්ද වුනු තවත් සිදුවීමක් නිසා මම අංකල්ටයි ඇන්ටිටයි මම කතා කරන්න තීරණය කළා ..
පවන් ගෙදර නැති ඉරිදා දවසක මම එහෙ ගියා. අංකලුයි ඇන්ටි සාලේ ඉගෙන හිටියා..
ආ හර්ෂ පුතා .. එන්න පුතා නම් ඔන්න කොහෙද ගියා ..
ඔව් ඇන්ටි එකම තමා මම අවේ .. ඇන්ටියි අංකල් එක්කයි කථා කරන්න පොඩ්ඩක් ..
එකත් හොඳයි අපිටත් ඔයා එක්ක කතා කරන්න ඕනේ .. කවුද පුතා මේ අපේ එකා පැටලිලා ඉන්න කෙල්ල.
බලන්න අර Mr.වීරසේකරගේ දුවව අපි Propose කරලා තිබ්බේ මුට .. මූ කැමති නැ කියනවා.. බදින්න බැ කියනවා... බදිනවා නම් බදින්නේ අර කෙල්ලව ලූ .. මොකද්ද ඒකිගේ නම ...
හංසනී ...
අන්න හරි හංසිනි .. කොහේදෝ ඉන්න කෙල්ලක් .. අපිට ගැලපෙනවා ද නැද්ද හොයලා බලන්නේ නැතිව යාළුවෙලා ... අච්චර හොඳ ෆැමිලි එකකින් කතා කරලා තියෙද්දී ... මූට දෙන්නේ නැ ශත පහක දෙයක් .. මූ මොකක් හරි අකීකරු වැඩක් කරොත් එහෙම..
අංකල් බැනගෙන බැනගෙන යනවා... excuse me අංකල් මම පොඩ්ඩක් කතා කරන්න ද ?
පළවෙනියටම කියන්න ඕනේ පවන් හංසිනිට ආදරෙයි.. හංසනීත් ආදරේ ඇති .. හැබැයි තාම දෙන්නා affair එක පටන් අරන් නැ ..
මොකක්.. මොකද්ද ඒ කතාවේ තේරුම ...
ඇන්ටි මතකද මිට අවුරුදු 3-4 උඩින් හිටිය පවන්.. නාහෙට අහන්නේ නැති නාස්තිකාර පුතා මතකද ... පොඩ්ඩක් හිතලා බලන්න අද ඉන්නේ ඒ පුතා ද? පවන්ට හංසිව හම්බුනේ අපේ ක්ලාස් එකේදී .. වෙන ඕනෑම කෙල්ලක් පවන් ඇහුවාම එක පයින් හා කියද්දී හංසි කැමති උනේ නැ ..
හංසි නිසා පවන්ට ජිවිතේ තේරෙන්න ගත්තා.. ඒ නිසාම පවන් වෙනස් උනා .. අංකල්ගේ උදව්වක් නැතිවම තනියම නැගිට්ටා.. ඔය ඔක්කොම හංසි එදා කියපු දේවල් හින්දා .. හංසිට පේන්න හංසිව ලබා ගන්න ඕනේ හින්දා කරපු දේවල් ..
සති දෙකකට කලින් අපි හංසිලාගේ ගෙදර ගියා.. යනකම් මම දන්නෙත් නැ එහෙ කියලා .. අයෙත් හංසිගේන් අහුවාත් හංසිගේ උත්තරේ මොකද්ද දන්නවා ද අංකල්..
"අංකල්ලා එයාට කැමති වෙන්නේ නැ .. දෙමව්පියන්ගේ කැමැත්ත නැතිව බැ .. එක හින්දා අමතක කරන්න කියන එක .. "
ඒ කෙල්ල ගොඩක් හොඳ කෙල්ලක්..ලස්සනයි.. එකමදේලොකු සල්ලි තියෙන පවුලක් නොවීම .. සාමාන්‍ය පවුලක්..
මට කියන්න තියෙන්නේ ඔච්චරයි .. පවන්ට කියන්න එපා මම මේ ගැන කතා කරා කියලා .. මොකද ඌ මට එපා කියපු දෙයක් මම මේ කරේ.. ඇන්ටිලා හිතන්න.. පවන් කැමති නැති කෙල්ලක් කසාද බන්දලා දෙනවා ද නැද්ද කියන එක. කොහොම උනත් එක දෙයක් සුවර්.. ඒ කෙල්ල අංකල්ගෙයි ඇන්ටිගෙයි කැමැත්ත නැතිව පවන්ව බදින එකක් නම් නැ .. මම යන්නම් ඇන්ටි .. අංකල් ගිහින් එන්නම්..
ඊලග සෙනසුරාදා නිවාඩු උනත් මම ඔෆිස් එකට ගියේ අතපසු වෙලා තිබිච්ච් වැඩ ටිකක් කරලා දාන්න කියලා හිතාගෙන.. උදේ 10 විතර මගේ ලෑන්ඩ් ලයින් එක රින්ග් උනා ..
Hello Mr.Harsha , Mr.Pawan's Parents are here.. They are asking you..
OK, send them in..
Good Morning පුතා ..
Morning Uncle, Aunty... මොකෝ මේ පැත්තේ ...
අපි පුතාලාගේ ගෙදර ගියා ගෙදරින් තමා කිවේ ඔෆිස් අවා කියලා.. අපි පුතාව පොඩ්ඩක් එක්කන් යන්න කියලා අවේ. පුතා බිසී නැත්තම් අපිත් එක්ක පොඩි ගමනක් යමුද ...
ම්ම් ලොකු වැඩක් නම් නැ .. යමු .. එත් කොහෙද ?
අර ගෑනු ළමයා බලන්න ...
හෑ කවුද හංසිව ද.. කෝ පවන් ... පවන් යන්නේ නැද්ද ?
පවන් දන්නේ නැ අපි අද මේ ගමන යන විත්තියක් වත්.. හර්ෂ පුතා කියන්නත් එපා..
හරි අංකල් .. විනාඩි 5ක් දෙන්න ..
හරියටම පාර මතක නොතිබුනත් පැයකින් විතර කොහොම හරි අපි හංසිලාගේ ගෙදරට අවා ..
පිළිගැනීම් හදුන්වා දීම් වලින් තේ පැන් සංග්‍රහ වලින් පස්සේ ...
එහෙනම් හංසිලාගේ අම්මේ දෙන්නා දෙන්නට කැමති එකේ මෙයාලගේ කැමැත්තට ඉඩ දෙමු නේද ...
එත් අපි සාමන්‍ය පවුලක් .. අපිට දෙන්න දෑවැදි කියලා දෙයක් නැ ..
දෑවැදි ඉල්ලුවේ කවුද .. මේ ඉන්නේ හඳක් වගේ දුවෙක් හදලා .. මෙයා හොඳටම ඇති අපිට නේද රණේ..
ඔව් ඔව් දෑවැදි අවශ්‍ය නැ .. මගේ කොල්ල කොන්ද පණ තියෙන එකෙක්.. දෑවැදි ඉල්ලන්නේ කොන්ද පණ නැති හිඟන්නෝ ...
පොඩි ඉල්ලීමක් තියෙනවා .. අද පොඩ්ඩක් අපිත් එක්ක දුවව අපේ ගෙදර එවන්න. හවස් වෙද්දී ආපහු ගෙනත් බස්සනම් .. තනියම එවන්න බැරිනම් මේ මලයා එක්ක එවන්න කෝ ..
අනේ එක්කන් යන්න දැන් ඉතින් කෙල්ල ඔයාලටත් අයිති නේ . දුවේ එහෙනම් ගිහින් ලෑස්ති වෙන්න .. මල්ලිත් එක්කන් යන්න එහෙනම් ..
මෙච්චර වෙලා ඇස් වල කඳුළු පුරෝගෙන හැඩිම හිර කරගෙන හිටිය හංසිනිගේ ඇස් වලින් කඳුළු බේරෙන්න ගත්තා ... ඇය හඬමින් අංකල්ටත් ඇන්ටිගේත් දෙපා නැමදීම හැමෝටම සංවේදී දර්ශනයක් උනා .. පවන්ගේ අම්මා හංසිනිව නැගිට්ටවලා කඳුළු පිහිදලා ඔළුව ඉඹලා ... බිදුණු හඬින්
"අඩන්න එපා දුවේ ... යන්න ගිහින් ඉක්මනට ඇඳගෙන එන්න" කියලා කිවා
හර්ෂ පුතා ගෙදරට යනකම් පවන්ට කියනවා එහෙම නෙමේ අපි මෙයාව එක්කන් එනවා කියලා හරිද..
හරි හරි අංකල් ...
පවන් .. පුතා කොහෙද .. පවන් ..
ඇයි අම්මේ .. මම කාමරේ අම්මේ ..
පුතා පොඩ්ඩක් එන්න .. අපි ඔයාට කාතා කරපු ගෑනු ළමයෙක් ඇවිල්ලා ඉන්නවා .. පොඩ්ඩක් ඇවිල්ලා කතා කරන්න ..
මම කිවා නේ අම්මේ, මට ඔය මගුල් හොයන්න එපා කියලා .. එහෙම තියෙද්දිත් ඇයි ගෙදරට එක්කන් අවේ.. එක්කන් ආවානම් අම්මලාම කතා කර ගන්න එකයි ඇත්තේ .. මට බැ ..
මේ ලඟට අපු ගමන් එයාලා ඇවිත් ඉන්නේ .. හොඳ පුතා වගේ වචනයක් කතා කරලා යන්න ..
හරි එන්නම් හැබැයි මගේ උත්ත්තරේ දන්නවා නේ .. යමු ..
සාලෙට ආපු පවන්ට උගේ ඇස් අදහා ගන්න බැරිව තත්පර ගානක් ගල් ගැහිලා හිටියා..
හංසි ..
අනේ අම්මේ මේ හංසි .. කොහොමද ? මට තේරෙන්නේ නැ .. තාත්තේ මේ මගේ හංසි ..
පවන් හංසි ලඟට ඇවිත් අත අල්ලා ගන්න ගමන් කියවන්න ගත්තා ..
ජිවිතේ පළවෙනි වතාවට මගේ යාළුවා මගේ බොක්ක අඩනවා දැකලා මගෙත් ඇස් වලට කඳුළු පිරුණා ..
දෙන්නාම අත් අල්ලාගෙන අඩනවා .. දෙන්නටම කතා කර ගන්න බැ ..
ටිකකින් අංකලුයි ඇන්ටි ලඟට ඇවිත් "දැනුත් බදින්න බෑ ද පුතේ " කියලා හිනා වේවි ඇහුවා ..
පවන් අම්මාව බදාගෙන ... මේ තමා ලෝකේ ඉන්න හොඳම අම්මා .. තාත්තාව බදාගෙන ..තාත්තේ, තැනක් යු තාත්තේ.. හංසි මේ තමා ලෝකේ ඉන්න හොඳම අම්මයි තාත්තායි ...
හරි හරි ගිහින් දෙන්නා කතා කරගන්න කතා කරන්න තියෙන දෙයක් ...
යමු හංසි .. හංසිගේ අතින් අල්ලන් එලියට යන පවන් දිහා මම සතුටින් බලන් හිටියා ..
හංසිව ගිහින් බස්සන කලින් පවන් හංසිගේ නළල ආදරෙන් සිප ගනිද්දී මට හිතුනේ..
වසන්තය පිපෙන තුරු ඉවසමින් සිටිය
පවන්ගේ ජීවිතේ පැතුම් මල් පිපී ඇත
දසන්තයෙ හැම තැනම සුවඳක්ව ගලන විට
ඇත්තටම ඔහු ඉතින් දැන් සිනාසෙනු ඇත...
~~ නිමි ~~
